Laurijn is dertig jaar en runt samen met haar moeder kinder- en zorgboerderij De Oosterhoeve in Den Bosch. Zij geven de dieren die geen recht hadden op een volwaardig bestaan een hoop liefde en bovenal een thuis.
Dieren die meestal worden binnengebracht door de dierenambulance, maar ook dieren die anders op jonge leeftijd geslacht moesten worden.

Laurijn staat mij al op te wachten. Ze draagt, in haar rode haar, een bandana en onder haar spijkerbroek steken lage glitter kaplaarsjes uit. Er heerst een bepaalde rust. Er staan hoge bomen en een aantal kippen lopen los op het pad. De meeste zitten in grote afgesloten buitenruimtes. Naast het schildpaddenverblijf en het kleine knaagdieren verblijf hangen gekleurde bloemen langs het hek. Het is een vrolijke boel. Net als Lauryn zelf.

“Vorig jaar ben ik er naast dat ik ook nog vrijwillig bij de dierenambulance werk ingestapt. Mijn moeder heeft dit in 1999 overgenomen, omdat de vorige eigenaar met pensioen ging. We zijn flink uitgebreid. Van alleen een klein aantal dieren hebben we nu ongeveer 250 dieren. Helemaal in het begin kochten we nog wel eens dieren aan. Maar dat doen we al jaren niet meer, omdat het niet goed voelt om aan een dier een bedrag te verbinden. Daarnaast zijn er zo veel dieren die een thuis zoeken! We adopteren liever dieren in nood dan dat we het werk van fokkers of handelaren in stand helpen houden.”

Jullie hebben een diervriendelijk certificaat?
“Dat klopt. Sinds vorig jaar hebben we dit certificaat, maar voldoen er eigenlijk al veel langer aan. We zijn de zesde in Nederland. Voor dit certificaat moet je aan verschillende eisen voldoen, zoals dat de dieren hier oud mogen worden en je er niet mee mag fokken. Helaas zijn kinderboerderijen vaak niet diervriendelijk. Ze fokken vaak met de dieren om bezoekers te trekken.” Wij willen dat niet, wij willen ervoor zorgen dat ze een thuis hebben, zonder dat ze iets moeten.

Ondertussen lopen we langs de grote wei en vertelt Laurijn alles over de boerderij.
“Alpaca Teun vind het bijvoorbeeld heerlijk om gedoucht te worden. Wil je hem douchen? Voordat ik iets kan zeggen rolt ze de tuinslang al uit en zet de kraan aan. Teun! Kom maar. Teuntje waar blijf je nou?  Terwijl ze Teun een douche geeft blijft Otto de andere Alpaca veilig op afstand. Hij moet er niets van hebben. Teun heeft epilepsie, zijn kop maak ik daarom ook niet nat, want daar kan die van schrikken en dat kan weer een aanval veroorzaken. Zo heeft elk dier wel een verhaal.”

Ze zet de kraan uit en loost mij door de mooie gebouwde stal waar Fietje de geit ons nieuwsgierig achtervolgt. Ze hapt naar de franjers in mijn rokje en laat niet meer los. Laurijn begint te lachen. “Oh Fietje wat ben je toch een ondeugd. Vorig jaar is ze bij ons gekomen, vanuit een geitenboerderij. Ze was door haar moeder verstoten en qua gezondheid zag het er slecht voor haar uit. Ze heeft bij ons een hele poos onder een warmtelamp  gezeten. We hebben haar met de fles grootgebracht en moet je haar nu eens zien.”

De twee koeien hebben zo ook hun eigen verhaal.
“Roos komt van een boerderij waar melk met een speciaal keurmerk wordt geproduceerd, maar haar moeder gaf melk die niet geschikt genoeg bleek en dus zou er met haar niet verder gefokt en gewerkt gaan worden. Titus kwam op ons pad toen we werden gebeld door Karin. Zij had zich over twee Jersey stiertjes ontfermd die met een leeftijd van twee weken geslacht zouden worden (zoals zo vele). Omdat wij Roos een vriendje gunden hebben we Titus toen ook maar geadopteerd. Het andere stiertje is ergens anders ondergebracht.”

Met 250 dieren is het een drukke boel ik neem aan dat je dat niet allemaal alleen doet?
“Nee zeker niet. We hebben veel vrijwilligers die ons helpen en ondersteunen. Door donaties kunnen we zelf bepalen waar we het aan besteden. Zoals medische onderzoeken, een nieuw hek, voer noem maar op. Momenteel moeten er een aantal dingen op de boerderij verbouwd en verbeterd worden, maar we hebben geen vrijwilligers die dat kunnen. Dus bouwvakkers kom maar door!”

Wat is je droom?
“Voor het grote geheel is dat we als mensheid weer dichter bij dier en natuur komen te staan en ons gaan beseffen dat onze plek naast beide is en niet er boven.  Maar voor mijzelf is de droom om tot mijn oude dag op de Oosterhoeve te werken en zo veel mogelijk dieren een thuis te geven.”

Zorgboerderij de Oosterhoeve
IJsselsingel 1
5215CL ‘s-Hertogenbosch

Helaas is Laurijn niet meer werkzaam bij deze zorgboerderij en daarnaast voldoen zij sinds 2021 niet meer aan het diervriendelijke certificaat

“I will either find a way or make one”