Lauri leeft volledig veganistisch

Lauri is 30 jaar en is opgegroeid in Delft. Ze volgde een studie geschiedenis in Leiden, waar ze ook is gaan wonen. Haar huis is 35 m2 en heeft alles wat ze nodig heeft. Het staat er vol met boeken en planten. Lauri zet zich onder andere in voor de organisatie Proveg en heeft een jaar gewerkt voor een grote organisatie die zich inzet voor dierenwelzijn. Sinds haar negende eet zij vegetarisch waarvan de laatste 6 jaar zelfs veganistisch.

Lauri wacht mij op aan het begin van de stad Leiden. Al gezellig kletsend wandelen we door de mooie straatjes van Leiden. Als we op het terras neerploffen voor een gekleurde smoothie vertelt ze haar verhaal.

“Ik was negen toen de juf de tv, je weet wel op zo’n rijdende kast, naar binnen reed. We kregen een item op SchoolTV te zien over varkensboeren en slachthuizen. Het raakte mij. Toen ik thuis kwam vroeg ik aan mijn moeder of er in knakworstjes varken zat. Mijn moeder antwoordde ja. Toen ik dat wist wilde ik nooit meer knakworstjes eten en ook al dat andere vlees niet meer. Mijn moeder at al vegetarisch, dat maakte het voor mij wel makkelijker alleen de keuze in alternatieven waren in die tijd beperkt.”

“Ik moet ook altijd lachen als mensen nu zeggen het is wel moeilijk om vegetarisch of veganistisch te eten. Ik denk dat alleen maar, moeilijk? Ja twintig jaar geleden. Die groenteburgers of tofu, zonder marinade, dat was echt niet lekker. Toen was het moeilijk om alternatieven te vinden. Tegenwoordig is het aanbod een stuk groter en zijn er veel lekkere alternatieven in de supermarkten te vinden.”

Ondertussen worden de mooi opgemaakte smoothiebowls die we besteld hebben geserveerd. “Het is fijn dat ze hier een aantal opties op de kaart hebben staan. Het hoeft niet veel te zijn, als er maar een keuze is.
Sinds zes jaar ben ik veganistisch en dat was in het begin best lastig. In restaurants maar ook als ik bij vriendinnen ging eten. Ik nam daarom mijn eigen eten maar mee naar vriendinnen. Tegenwoordig doe ik dat niet meer. Ze lacht, het hoeft helemaal niet lastig te zijn. Het is gewoon groente en fruit. Zoals dit en wijst naar haar smoothiebowl of een curry wat beide mijn favoriet zijn, zijn super makkelijk om te maken.”

Waarom veganistisch?
“Toen ik vegetarisch at, dacht ik dat ik heel goed bezig was. Totdat ik besefte dat achter de melk- en eierindustrie ook zoveel leed gaat. Ik besefte dat ik eigenlijk nog helemaal niet zo goed bezig was. Nu ik plantaardig eet en zoveel mogelijk veganistisch leef, besef ik dat het niet alleen beter is voor het dierenwelzijn, maar ook voor mijn gezondheid en het milieu. Het heeft zoveel invloed op alles.”

Wat bedoel je met veganistisch leven?
“Als echte veganist draag je ook geen dierlijke producten, maar ik had toen ik besloot veganist te worden nog wel leren schoenen. Die ging ik niet zomaar weggooien. Dat is totaal niet duurzaam. Dus die heb ik opgedragen. Het was ook niet zo dat ik dat ik van een op andere dag helemaal strikt leefde. Ik maakte per ongeluk nog wel eens een foutje. Dat is menselijk. Maar er zijn ook mensen die zoeken naar ‘foutjes’ bij mij.

Zoeken naar foutjes?
“Voor Proveg sta ik weleens op een beurs om donateurs te werven. Als ik dan de missie van Proveg vertel, krijg ik vaak de vraag wat eet je dan? Waar zijn je schoenen van gemaakt? Waar is je jas van gemaakt? Terwijl ik echt mijn best doe. Inmiddels koop en draag ik geen dierlijke producten meer. Ik eet volledig veganistisch. Ik heb een klein en praktisch huis en deel zelf de wasmachine met mijn drie buren. Al met al ben ik dus best duurzaam bezig.”

Proveg past dus ook heel goed bij jou?
“Ja dat vind ik een hele mooie organisatie. Zes jaar geleden was ik op een foodfestival en raakte ik met ze in gesprek. Sindsdien ben ik één van de vrijwilligers. Ik help onder andere met het organiseren van Veggieworld en ondersteun ze met de communicatie. Het mooie vind ik dat we allemaal gelijkgestemd zijn. Geld verdienen is daar niet het belangrijkste doel. Het voedselsysteem veranderen wel. Dat is één van de redenen dat ik ze ook steun. Ik wil mijn geld niet in grote organisaties stoppen, maar steun juist kleinere organisaties en doelen. Zoals ook de Nobele hoeve en De Oosterhoeve.

“Ik heb een jaar voor een grote organisatie gewerkt die zich bezig houdt met dierenwelzijn. Een organisatie met een goede intenties, maar in de lunchpauze aten sommige mensen daar vleesproducten. Iets dat ik totaal niet begrijp. Hoe kan je je bezig houden met dierenwelzijn, maar vervolgens ook dieren opeten?”

“Door het Corona virus heb ik momenteel geen betaald werk. Maar ik zit niet stil. Ik schrijf artikelen voor de organisatie Even geen Vlees, ben auteur voor Seeds – Enjoy the Vegan Movement en ondersteun Animal Rights. Als ik alleen veganistisch zou leven, zonder mijn stem te laten horen, dan gaat de wereld niet veranderen. Ik wil laten zien dat als je openstelt en je blijft proberen dat je zo ontzettend veel kan leren. Over het dierenwelzijn, het klimaat en je gezondheid.
Elke kleine stap die ik in mijn leven heb gezet, is een grote stap voorwaarts geweest! Mijn droom is dat er minder geweld op deze wereld is en mensen aardiger naar elkaar en naar dieren zijn. Je hoeft zeker niet met iedereen bevriend te zijn, hoe onrealistisch is dat, maar elkaar met respect behandelen zou al fantastisch zijn.